Mury miejskie i Dom Kata

Bezpieczeństwo mieszkańców Chojnowa w średniowieczu zapewniały mury obronne wzniesione w pierwszej połowie XIV w., a wzmiankowane w 1357 r. Tworzywa bazaltowego do budowy murów dostarczyły istniejące w tym czasie kamieniołomy w południowo-wschodniej części miasta. Linia pojedynczego pierścienia wzmocniona była basztami i chroniono głęboką fosą, wypełnioną wodą. Dostęp do miasta strzegły dwie bramy: Górna - Bolesławiecka, Dolna - Legnicka. Ponadto istniały dwie furty pełniące funkcje gospodarcze. Zamek wkomponowany w linię obronną murów, bronił miasto w południowo-zachodnim narożniku. Fortyfikacje Chojnowa poddano w XV w. remontowi, wzmacniając ich obronność przez dobudowanie cylindrycznych występów, umożliwiających obronę flankową. Pomimo to mury obronne nie stanowiły dostatecznej przeszkody dla regularnych wojsk oblegających miasto. Brak odpowiednich funduszy na ich rozbudowę i modernizację spowodował, że już w XVI w. pełniły one jedynie rolę zabezpieczającą miasto przed włóczęgami i rabusiami. Uzbrojenie miasta w tym czasie stanowiły 74 hakownice, 5 arkebuzów i 4 żelazne cepy bojowe.

Fortyfikacje, które od XVII w. straciły ostateczną swą wartość obronną, uległy rozbiórce w XVIII i XIX w. Po pożarze miasta w 1767 roku pruska komora królewska wydała pozwolenie pogorzelców na rozbiórkę murów do wysokości 4 metrów nad ziemią. W 1768 roku dokonano rozbiórki Bramy Legnickiej, a w XIX w. podobny los spotkał Bramę Bolesławiecką. Zasypaniu uległy również fosy okalające miasto. Do dnia dzisiejszego zachowały się jedynie bardzo nieliczne odcinki dawnego pierścienia murów. W północno- zachodnim narożniku starego miasta możemy oglądać ich najokazalszy fragment, który zachował się w połowie swej pierwotnej wysokości.