Oglądaj, słuchaj, czytaj! Część 3.

Dzisiaj piątek. Co to oznacza? Odpoczynek od pracy, zbiorową radość z nadchodzących wolnych chwil i… kolejne propozycje z cyklu „Oglądaj, słuchaj, czytaj!”. A w części 3. „Rodzina nas wspiera, rodzina nas dołuje” - czyli komediodramat z Meryl Streep, Julią Roberts i Ewanem McGregorem w rolach głównych oraz „Moda przemija, styl pozostaje” – postać legendarnej projektantki Coco Chanel w powieści biograficznej Sánchez-Andrade. Zapraszamy!

Sierpień w hrabstwie Osage

Gatunek: Dramat, komedia
Produkcja: USA
Reżyseria: John Wells
Scenariusz: Tracy Letts
Obsada: Meryl Streep, Julia Roberts, Ewan McGregor, Julianne Nicholson, Julliete Lewis, Margo Martindale, Chris Cooper, Sam Shepard, Abigail Breslin

„Sierpień w hrabstwie Osage” to komediodramat powstały na kanwie sztuki teatralnej Tracy’ego Lettsa o tym samym tytule. Postaci gromadzą się w jednym miejscu, o tej samej porze i zaczynają toczyć męczącą grę emocjonalną. „Rodzina nas wspiera, rodzina nas dołuje”. To właściwie standard. Żadna rodzina nie jest idealna, ale ta wykreowana na potrzeby komediodramatu przechodzi samą siebie. Co gorsza otrzymuje wszelkie znamiona realizmu.

Film rozpoczyna się stwierdzeniem: „ „Życie jest bardzo długie” T.S.Eliot. Nie on pierwszy to powiedział, nie on pierwszy tak pomyślał, ale trafił, cholera, w dziesiątkę.”. T.S. Eliota cytuje Beverly Weston (Sam Shepard) – ojciec rodziny. Bohater pojawia się w pierwszych scenach, by potem niespodziewanie zniknąć. Jego zaginięcie ściąga do domu rodzinnego, na Wielkie Równiny Ameryki, trzy dorosłe córki (Julia Roberts, Julianne Nicholson, Julliete Lewis). Mają wspierać w trudnych chwilach chorą na raka matkę (Meryl Streep). Stopniowo, scena po scenie, dialog po dialogu, odsłonięte zostają zawiłe relacje między postaciami. Poznajemy ich portret psychologiczny, w tym pozycję na tle rodziny.

Na uwagę zasługuje scena przy stole. Członkowie familii zbierają się przy wspólnym posiłku. Z nieba leje się żar, a oni, stłoczeni w dusznym pomieszczeniu, w smutnym domu pełnym ciężkich mebli i zakurzonych przedmiotów, próbują ze sobą rozmawiać. Próbują, bo kąśliwe uwagi matki - nestorki rodu, normalną rozmowę uniemożliwiają.

Film wydaje się interesującym obrazem dla twierdzenia, iż „ludzie sami potrafią sobie (i innym) zgotować piekło na ziemi”. Życie niektórych rzeczywiście może okazać się bardzo długie. Może za długie?

„Sierpień w hrabstwie Osage” nie należy do kina lekkiego i przyjemnego. Nie nadaje się na romantyczny wieczór czy relaks po tygodniu pracy. W filmie jest sporo humoru, ale ciężkiego, sarkastycznego. Fabuła opiera się na trudnych relacjach rodzinnych, odkrywa więcej cieni jak blasków życia. Wymaga refleksji. Film dobry, ale dla dojrzałego odbiorcy, który zdzierży gęstą atmosferę wiszącą nad domem w hrabstwie Osage .

Gra Meryl Streep i Julii Roberts genialna!

Cristina Sánchez-Andrade

“Coco”

“Coco” to powieść biograficzna traktująca o słynnej projektantce mody – Coco Chanel. Autorka, Cristina Sánchez-Andrade, snuje ciekawą opowieść o życiu Francuzki umiejętnie kreśląc psychologię postaci. Pozwala sobie na dość swobodną interpretację. Nie można zatem uznać książki za stricte biografię (bo nią nie jest!).

Akcja powieści toczy się w dzień Nowego Roku 1971. W luksusowym apartamencie hotelu Ritz stara i samotna Coco Chanel sięga pamięcią do przeszłości. Wspomina swoje życie - od dzieciństwa spędzonego w internacie, który prowadziły zakonnice, przez pierwszą posadę na stanowisku krawcowej, po wyjazd do Paryża i wielkie sukcesy. W książce wyłania się obraz nie tylko jej osoby, lecz także elit Paryża I połowy XX wieku, co niewątpliwie uatrakcyjnia lekturę.

Sánchez-Andrade przedstawia Coco Chanel jako słynną projektantkę, osobę ambitną, niesamowicie kreatywną, pracowitą i wymagającą. Pisze o przeprowadzonych rewolucjach w świecie mody, wprowadzeniu prostych i funkcjonalnych ubrań, „małej czarnej” oraz sztucznej biżuterii (co na owe czasy było novum). Na tym jednak nie koniec. Autorka prezentuje Coco Chanel również od strony prywatnej. I tutaj niektórzy mogą się zdziwić, bowiem elegancka i zmysłowa Francuzka do sympatycznych nie należała. Opisana jest jako złośliwa, wybuchowa, arogancka, często niezadowolona (no, może poza wyjątkowo udanymi chwilami). W powieści otrzymuje miano postaci tragicznej, odnoszącej ogromne sukcesy zawodowe, mającej niemal cały świat u swych stóp, a mimo to osamotnionej i nieszczęśliwej.

Poniższy cytat wydaje się doskonale pasować do Coco Chanel ukazanej przez Sánchez-Andrade. Mógłby zostać dedykowany legendarnej projektantce:

„Zostałaś/eś stworzona/y po to, żeby dostrzegać piękno kreacji i wieść życie w miłości. Jeśli jednak nie potrafisz dostrzec miłości w sobie, to nawet gdyby cały świat Cię pokochał, i tak nic się w Tobie nie zmieni” *

*Don Miguel Ruiz, Janet Mills, „Medytacje i modlitwy”.

Coco Chanel wydaje się poszukiwać miłości i uznania na zewnątrz, zapominając, że ostatecznie człowiek sam decyduje o swoim szczęściu – kochając samego siebie i doceniając to, co posiada.

Sánchez-Andrade dobrze konstruuje narrację, wciąga czytelnika w świat prezentowanych postaci i wydarzeń. Irytuje jednak powracający motyw wystrzelonej kuli. Pojawia się dość często rozbijając tym samym wartki strumień opowieści.

Lektura godna uwagi, przybliżająca postać mademoiselle Chanel. Dla każdego kto lubi powieści biograficzne, interesuje się historią mody lub psychologią osobowości.

Na koniec kilka inspirujących (głównie dla kobiet) cytatów autorstwa niepowtarzalnej Coco Chanel:

Kobieta musi mieć dwie rzeczy: klasę i bajeczny urok.

Elegancja jest niemożliwa bez perfum. To skryte, niezapomniane, ostateczne akcesoria.

Kobieta bez zapachu, to kobieta bez przyszłości.

Najlepszy kolor na świecie to taki, który dobrze na Tobie wygląda.

Moda przemija, styl pozostaje.

Pieniądze szczęścia nie dają. Dopiero… zakupy!